Προς Αναζήτηση Αξιοπιστίας
Αναμφίβολα η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται ενώπιον τεραστίων προκλήσεων αλλά και ευκαιριών. Τολμώ να πώ ότι σπάνια μια χώρα έχει μπροστά της επιλογές που είναι τόσο καθοριστικές για το μέλλον και που ταυτόχρονα οδηγούν σε αποτελέσματα που είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Αναφέρομαι κυρίως στη μορφή λύσης του Κυπριακού προβλήματος. Ο συγκερασμός του ιστορικού συμβιβασμού της ομοσπονδίας με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο αποτελεί την πρώτη επιλογή. Ασφαλώς μια Ευρωπαϊκή λύση του Κυπριακού προβλήματος οδηγεί σε ασφάλεια και ευημερία για όλους τους Κυπρίους. Οδηγεί επίσης σε σταθερότητα και συνεργασία στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αντίθετα τυχόν υλοποίηση του Σχεδίου Ανάν θα διαλύσει κατ΄ ουσίαν την Κυπριακή Δημοκρατία και θα δημιουργήσει ένα νέο κράτος το οποίο θα έχει μια καχεκτική κεντρική κυβέρνηση, θα είναι υπό την κηδεμονία των εγγυητριών δυνάμεων, θα υφίστανται μόνιμες παρεκκλίσεις στις τρείς βασικές ελευθερίες και στα ανθρώπινα δικαιώματα και θα υπάρχουν μόνιμα δημοκρατικά ελλείμματα. Οι πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν θα επηρεάσουν δυσμενώς την οικονομική διάρθρωση και κατ΄ επέκταση τις οικονομικές επιδόσεις του κοινού κράτους οδηγώντας έτσι σε πολύ οδυνηρές περιπέτειες. Επίσης, η παραμονή της πλειοψηφίας των εποίκων θα θέσει τις βάσεις για την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Μεγαλονήσου.
Ξένοι κορυφαίοι ακαδημαϊκοί και αναλυτές αναφέρουν ότι ένα τέτοιο Σχέδιο δεν θα μπορούσε να κατατεθεί σε σοβαρή χώρα. Η επισήμανση αυτή παραπέμπει σε μια από τις μεγάλες προκλήσεις που παρουσιάζονται μπροστά μας και η οποία θα πρέπει να αντιμετωπισθεί αποφασιστικά από όλους τους Κυπρίους: την απόκτηση αξιοπιστίας από την Κυπριακή Δημοκρατία και τη μεταμόρφωση της χώρας από ένα κράτος μπανανία, όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος Κληρίδης την περιέγραψε, σε ένα σύγχρονο κράτος-πρότυπο της ΕΕ.
Υπογραμμίζεται συναφώς ότι σε μια ιστορική στιγμή, κατά τη διάρκεια της Ευρωπαϊκής Διάσκεψης της Κοπεγχάγης, η Κυπριακή Δημοκρατία επιέσθη να υπογράψει έστω και μονομερώς(!) το Σχέδιο Ανάν. Έτσι το αίσθημα που επικράτησε την επαύριον της Κοπεγχάγης δεν ήταν η αγαλλίαση για την ένταξη αλλά η ανακούφιση από το γεγονός ότι δεν προέκυψε λύση με βάση το Σχέδιο Ανάν.
Αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου και ενώ προσεγγίζουμε την 16η Φεβρουαρίου 2003, την κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας, οι φήμες (σκέψεις;) περί τρίτου Σχεδίου Ανάν καθώς και οι διαγωνισμοί για νέα σημαία και εθνικό ύμνο δεν παραπέμπουν σε μια χώρα που οι ξένοι παράγοντες λαμβάνουν σοβαρά υπ΄ όψιν. Είναι αξίωμα ότι για να μας σεβασθούν οι ξένοι θα πρέπει και εμείς οι ίδιοι να σεβόμαστε τον εαυτό μας.
Υπογραμμίζεται συναφώς ότι, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν τις προεδρικές εκλογές και το γεγονός ότι κύριο αντικείμενο αυτών των εκλογών θα ήταν οπωσδήποτε (και είναι) το Κυπριακό, θα έπρεπε για ένα τουλάχιστον μικρό διάστημα να αναστέλλετο η διαδικασία των συνομιλιών. Αυτό έγινε στο παρελθόν (και πολύ πρόσφατα ακόμα) όταν όχι μόνο είχε εκλογές η Τουρκία αλλά και η «ΤΔΒΚ». Με τη λαϊκή εντολή η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει μπορεί να συνεχίσει τις συνομιλίες καθώς και τις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Αλλά πώς να μην επιμένει ο ξένος παράγοντας όταν ακόμα και μέρος της πολιτικής ηγεσίας της Κύπρου διακήρυττε τους τελευταίους μήνες ότι δεν θα γίνουν οι εκλογές;
Ύψιστη και καθοριστική σημασία έχει η μορφή λύσης του Κυπριακού προβλήματος και όχι κατά πόσον θα «προλάβουμε» το χρονοδιάγραμμα της 28ης Φεβρουαρίου 2003 – χρονοδιάγραμμα το οποίο παρεμπιπτόντως θεωρούν όλοι οι Προεδρικοί υποψήφιοι καθώς και ο Έλληνας Πρωθυπουργός ο
κ. Σημίτης μη ρεαλιστικό και ανέφικτο. Για αυτό θα πρέπει να σταθμίσουμε όλα τα δεδομένα και να προχωρήσουμε ανάλογα.
Ουσιαστικό και στέρεο υπόβαθρο για την επιδίωξη λειτουργικής και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού προβλήματος είναι η σύζευξη των στόχων της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις αρχές και τα ευρύτερα συμφέροντα της ΕΕ. Και για να βαδίσουμε αποφασιστικά προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει ως κράτος και ως κοινωνία να εμπεδώσουμε την αξιοπιστία μας. Η προσπάθεια για απόκτηση αξιοπιστίας εμπεριέχει πολλές διαστάσεις καθώς και κινήσεις και προς τα έσω και προς τα έξω. Απαιτούνται, μεταξύ άλλων, μια ισχυρή οικονομία, η ανάπτυξη και ενίσχυση του παραμελημένου τομέα του πολιτισμού, η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, η επιστράτευση της επιστημονικής γνώσης, η ενθάρρυνση των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και των κέντρων ερευνών, και η ανανέωση σε όλα τα επίπεδα. Περισσότερο απ’ όλα απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας σε όλους τους τομείς αν πρόκειται να εξασφαλίσουμε μια σωστή λύση στο Κυπριακό και ταυτόχρονα να έχουμε μια θετική και δημιουργική παρουσία στην Ευρώπη και στο νέο διεθνές περιβάλλον.
Copyright © 2003. All rights reserved