Ανάγκη για αλλαγή σε Ουσία και Εικόνα

Ανάγκη για αλλαγή σε Ουσία και Εικόνα

Αφορμή για το σημερινό άρθρο δίνει πρόσφατο δημοσίευμα υπό τη μορφή παραπολιτικού της Βρετανικής εφημερίδας Financial Times στο οποίο σημειώνεται σαρκαστικά και καυστικά ότι από την ένταξή της το 2004 ο ρόλος της Κύπρου ήταν να παρεμποδίσει την Τουρκική ένταξη και να ανταγωνιστεί τη Βρετανία για την πρωτιά ως το λιγότερο δημοφιλές κράτος-μέλος. Ασφαλώς το δημοσίευμα αυτό εμπεριέχει στοιχεία υπερβολής. Όμως οι εικόνες και οι σκέψεις για την Κύπρο στην ΕΕ δεν θεωρούνται ιδιαίτερα θετικές.

Η Κύπρος δεν ευθύνεται για το πρόβλημα της κατοχής και ούτε για το ότι η Τουρκία δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της. Η Κύπρος επιθυμεί να καταστεί ένας εποικοδομητικός και δημιουργικός εταίρος. Πολύ νωρίς ξεχάστηκε η στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας στον πόλεμο του Λιβάνου το καλοκαίρι στη διάρκεια του οποίου πραγματικά συνέβαλε τα μέγιστα ούτως ώστε να μειωθεί ο ανθρώπινος πόνος και να βοηθηθούν με ουσιαστικό τρόπο χιλιάδες πολίτες χωρών μελών της ΕΕ καθώς και άλλων χωρών.

Παρά ταύτα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά το γεγονός ότι η Κύπρος σήμερα δεν εκπέμπει τις καλύτερες εικόνες και δεν αρθρώνει τον καλύτερο δυνατό πολιτικό λόγο στον Ευρωπαϊκό και τον διεθνή χώρο. Κατ΄ επανάληψιν έχει επισημανθεί ότι υπάρχει ένας ξύλινος πολιτικός λόγος και προς τα έσω και προς τα έξω, ενώ ταυτόχρονα υφίσταται μια εσωστρέφεια. Πολλοί ξένοι (διπλωμάτες, ακαδημαϊκοί, επιχειρηματίες και άλλοι επαγγελματίες), διακρίνουν ότι το Κυπριακό απορροφά τεράστια ενέργεια και δεν δίδεται επαρκής σημασία σε άλλα θέματα.

Είναι σημαντικό να δούμε πως καθίσταται εφικτό να αντιστρέψουμε αυτές τις καταστάσεις. Θα αναφερθώ μόνο σε τέσσερα σημεία:

1. Στο θέμα της αξιοκρατίας: Είναι γνωστό ότι αρκετές επιλογές και τοποθετήσεις ανθρώπων σε όλο το φάσμα του δημόσιου βίου που γίνονται είναι ατυχείς, και ως επί το πλείστον εξυπηρετούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Αυτό είναι μια πάγια και διαχρονική πρακτική που αντί να εξαλειφθεί φαίνεται να είναι σε έξαρση. Η μη επιλογή των καταλληλότερων ανθρώπων στις διάφορες θέσεις συνεπάγεται ένα σοβαρό κόστος.

2. Λειτουργία κομμάτων: Φαίνεται ότι αρκετές φορές τα κόμματα έχουν μια δυστοκία να ασχοληθούν με την παραγωγή πολιτικής. Ο αγώνας για τον διαμερισμό της πίτας της εξουσίας ανεξάρτητα από πολιτικές συγκλίσεις καθώς και η επιβράβευση των πελατειακών σχέσεων δημιουργεί μια κατάσταση όπου δεν προκρίνεται ο δημιουργικός διάλογος και ο κατάλληλος πολιτικός λόγος.

3. Ακαδημαϊκά ιδρύματα και κέντρα ερευνών: Δεν έχει υπάρξει η επαρκής επένδυση όσον αφορά την προώθηση της Κύπρου ως ένα ακαδημαϊκό κέντρο καθώς και της έρευνας. Στις χώρες όπου υπάρχει διάκριση σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου τα ακαδημαϊκά ιδρύματα και τα κέντρα ερευνών ανθούν. Δυστυχώς στην Κύπρο επικρατεί στον τομέα αυτό η φιλοσοφία του κρατισμού και μια κατάσταση στασιμότητας και απουσίας ολοκληρωμένης πολιτικής. Έτσι οι προοπτικές προόδου και ευρύτερης διάκρισης ελαχιστοποιούνται.

4. Αποτελεσματική επικοινωνιακή πολιτική: Σε μια εποχή που πολλές φορές η εικόνα υπερισχύει της ουσίας, όπου η εικόνα αποτυπώνεται και συντηρείται και δύσκολα ανατρέπεται, τα επιχειρήματα πρέπει να προβάλλονται επαρκώς – διαφορετικά χάνονται ακόμα και όταν η υπόθεση είναι δίκαιη. Πρέπει οι θέσεις να προβάλλονται σωστά, να κερδίζονται οι εντυπώσεις και να εμπεδώνονται. Και για να είναι αυτό εφικτό είναι απαραίτητο να υπάρχουν οι θεσμοί και οι μηχανισμοί πρόβλεψης, δικτύωσης, επηρεασμού και ανατροπών.

Αυτά είναι μεταξύ των θεμάτων που πρέπει να αντικρίσουμε ως χώρα και να προχωρήσουμε αποφασιστικά ούτως ώστε να εξέλθουμε από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται η Κύπρος σήμερα. Ταυτόχρονα θα πρέπει να εμφανιστούμε στο Ευρωπαϊκό και στο διεθνές περιβάλλον με περισσότερη αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και διάθεση για δημιουργικότητα και διεκδίκηση.

Research Center - Intercollege