Επείγει η αίτηση για ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη

Επείγει η αίτηση για ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη

Στα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας κυριάρχησαν εσωτερικές έριδες, ενδοκοινοτικές και διακοινοτικές προστριβές και ταραχές καθώς και συνεχείς παρεμβάσεις από ξένες δυνάμεις. Αποκορύφωμα ήταν το δίδυμο έγκλημα του 1974 που οδήγησε στην κατοχή μεγάλου τμήματος της Μεγαλονήσου και στη συρρίκνωση της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και η τουρκική εισβολή δεν αντιμετωπίσθηκαν από τη Δύση. Αντίθετα στην καλύτερη περίπτωση υπήρξε ανοχή και στη χειρότερη συνενοχή. Γι΄ αυτό δημιουργήθηκε / ενισχύθηκε ένα έντονο αντιδυτικό κλίμα: τα συνθήματα «ΝΑΤΟ-ΣΙΑ-Προδοσία» και μεταγενέστερα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» ήταν απότοκα αυτών των συναισθημάτων.

Ο Κυπριακός Ελληνισμός έβλεπε αρνητικά τις παραινέσεις μετά το 1974 για να ακολουθήσει η Κύπρος μια φιλοδυτική εξωτερική πολιτική. Τελικά δύο κόμματα, πρώτα ο ΔΗΣΥ και μετά το ΔΗΚΟ, πίστεψαν στην προοπτική της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ). Ακολούθησε η ΕΔΕΚ και τέλος, με δυσκολία, το ΑΚΕΛ. Όμως δεν έχει κατανοηθεί πλήρως το νέο διεθνές περιβάλλον το οποίο διαμορφώνεται μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου.

Στο νέο περιβάλλον είδαμε χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού να καταθέτουν αιτήσεις για ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ (π.χ. η Πολωνία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία κατέστησαν μέλη και του ΝΑΤΟ). Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε από το ΝΑΤΟ ο Οργανισμός / Πρόγραμμα Συνεταιρισμός για την Ειρήνη το 1994, με στόχο την ενίσχυση της σταθερότητας και της ασφάλειας στην Ευρώπη και ευρύτερα. Στα πλαίσια αυτά τα διάφορα κράτη μπορούν επίσης να οικοδομήσουν διμερείς σχέσεις με το ΝΑΤΟ επιλέγοντας τις δικές τους προτεραιότητες για συνεργασία. Είναι πολύ σημαντικό ότι στον Οργανισμό αυτό συμμετέχουν και 23 χώρες που δεν είναι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ (π.χ. Ρωσία, Αρμενία, Αυστρία, Σουηδία, Ελβετία).

Το νέο, σχετικά, αυτό ευρωπαϊκό αλλά και διεθνές σύστημα ασφάλειας έχει τεράστια αποδοχή. Ήδη η Κύπρος συμμετέχει σε ορισμένες διεργασίες άτυπα χωρίς όμως να απολαμβάνει του συναφούς μερίσματος ειρήνης και συμμετοχής. Υπάρχουν ακόμα στην Κύπρο φιλοσοφικές προσεγγίσεις σύμφωνα με τις οποίες η χώρα μας δεν πρέπει να ακολουθήσει πλήρως την πορεία που η συμμετοχή της στην ΕΕ συνεπάγεται.

Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ήταν στρατηγικής σημασίας καθώς οδηγεί σε μια νέα εποχή ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ανάχωμα στις προσπάθειες της Τουρκίας για την εξουδετέρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι λογικό επακόλουθο της ένταξης όπως η χώρα μας προσπαθήσει να εμβαθύνει τη συμμετοχή της και να ενταχθεί στον πιο σκληρό πυρήνα της Ένωσης. Και πολύ σωστά η Κύπρος θα ενταχθεί πλήρως στην ΟΝΕ από την 1^η Ιανουαρίου 2008.

Με το ίδιο σκεπτικό θα έπρεπε η Κύπρος να είχε καταθέσει αίτηση ένταξης στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη όπως έπραξε πρόσφατα η Μάλτα και όπως πολύ εύστοχα ο Υπ. Εθνικής Άμυνας της Ελλάδος κ. Μεϊμαράκης επεσήμανε τις τελευταίες μέρες. Υπενθυμίζεται ότι με βάση τα συμπεράσματα της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής της Κοπεγχάγης του 2002, η Κύπρος και η Μάλτα είχαν αποκλειστεί από τη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας. Αυτό ήταν απαίτηση της Τουρκίας για αποκλεισμό κατ΄ ουσίαν της Κύπρου με στόχο τη σαρωτική της στρατηγική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η συμμετοχή στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και γενικά στους θεσμούς ασφάλειας της ΕΕ αποτελεί μια αναγκαιότητα για να ενισχύσει η Κύπρος τα ερείσματά της, να κατοχυρώσει την παρουσία της ως ισότιμος εταίρος αλλά και να συνεισφέρει εποικοδομητικά και στρατηγικά στην υλοποίηση ευρύτερων στόχων στην περιοχή. Είναι αναμενόμενο ότι η Τουρκία θα αντιδράσει στην αίτησή μας. Ας το πράξει. Οι εταίροι μας αλλά και η διεθνής κοινότητα θα κατανοήσουν τελικά το τι επιδιώκει η Τουρκία στην Κύπρο. Εμείς ας είμαστε σταθεροί στις θέσεις μας.

Research Center - Intercollege