Επτά κινήσεις στη σκακιέρα

Επτά κινήσεις στη σκακιέρα

Κατ΄ επανάληψιν έχει αναφερθεί η σημασία να τοποθετηθεί η Κύπρος στον χάρτη της ΕΕ και της διεθνούς σκακιέρας απεγκλωβίζοντας το εαυτό της από την εν πολλοίς μονοδιάστατη εικόνα ενός τουριστικού προορισμού με ένα άλυτο πολιτικό πρόβλημα. Είναι ουσιαστικής σημασίας η Κύπρος να κάνει την παρουσία της αισθητή και να διεκδικήσει το κύρος που της αναλογεί. Για να πετύχει πρέπει να αποβάλει την εσωστρέφεια που την διακατέχει και η οποία αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στη μεγιστοποίηση των πολλών της δυνατοτήτων.

Το πρώτο θέμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι η παιδεία. Για χρόνια τώρα η πολιτεία διακηρύττει την ανάγκη να μετατραπεί η Κύπρος σε ακαδημαϊκό κέντρο. Τελικά είναι στον κατεχόμενο βορρά που γίνονται τα πιο τολμηρά βήματα. Η παιδεία, θα πρέπει να μας προβληματίσει σε όλα τα επίπεδα – φιλοσοφικά και πρακτικά. Η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ και ταυτόχρονα λειτουργεί σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Είναι σημαντικό λοιπόν να αναπτύξουμε τις γνώσεις μας και, παράλληλα με τη διατήρηση της ταυτότητάς μας, να κατανοήσουμε τη σχέση μεταξύ παιδείας, έρευνας και οικονομίας.

Δεύτερο, πρέπει να δούμε τις σχέσεις μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Πολλές φορές η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι οι σχέσεις των δύο τομέων είναι ανταγωνιστικές. Αυτό πρέπει να αντικατασταθεί από μία στάση που να διαπνέεται από συνεργασία. Το ζητούμενο είναι η προώθηση των Κυπριακών συμφερόντων σε όλα τα επίπεδα.

Τρίτο θέμα είναι αυτό μιας ευρύτερης νοοτροπίας. Αφ΄ ενός για χρόνια υπήρχε η αίσθηση ότι η Κύπρος είναι ο ομφαλός της γης και αφ΄ ετέρου υπήρχε σε διάφορους κύκλους ένα αίσθημα δουλικότητας. Η Κύπρος βρίσκεται τοποθετημένη στην καρδιά μιας στρατηγικής περιοχής αλλά δεν είναι ο ομφαλός της γης. Από την άλλη η δουλικότητα, η οποία εν πολλοίς είναι αποτέλεσμα διαχρονικών κατακτήσεων και καταπίεσης, οδήγησε πολλές φορές τις εκάστοτε ηγεσίες να δέχονται πράγματα τα οποία σοβαρά κράτη δεν θα συζητούσαν ποτέ (παρθενογένεση, ξένους δικαστές, επιδιαιτησία, κλπ). Θα πρέπει λοιπόν να αγωνιστούμε για να εμπεδωθεί μια φυσιολογική κατάσταση ισοτιμίας. Η ισοτιμία εμπεριέχει δικαιώματα αλλά συνεπάγεται και υποχρεώσεις.

Τέταρτο, είναι σημαντικό οι νέοι της Κύπρου να έχουν όνειρα. Το υφιστάμενο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα έχει τέτοιες δομές που δεν ενθαρρύνεται η δημιουργικότητα. Κατ΄ επανάληψιν έχουμε αναφερθεί στο θέμα του χάσματος μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε σχέση με τους όρους απασχόλησης. Αυτή η κατάσταση πραγμάτων ωθεί τους νέους αλλά και τους πλείστους Κυπρίους γενικά να επιζητούν μια θέση στο δημόσιο. Και εντασσόμενοι στο δημόσιο αντιμετωπίζουν άλλα προβλήματα. Η αναπαραγωγή αυτών των δεδομένων είναι επιζήμια. Θα είναι ευχής έργο εάν έρθει η στιγμή που ένας ιδιωτικός οργανισμός θα αποτελεί για ένα νέο πρώτη επιλογή (προτιμότερη και από τον δημόσιο τομέα).

Πέμπτον, είναι καθοριστικής σημασίας να επανεξετασθεί ο ρόλος του κράτους – ο ρόλος που στη νέα εποχή επικεντρώνεται σε τρεις διαστάσεις: τον στρατηγικό, επιδιαιτητικό και κοινωνικό. Ταυτόχρονα, είναι ουσιώδες να αναβαθμισθεί το επίπεδο του πολιτικού μας βίου.

Έκτον, θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει ένα όραμα για όλους τους Κυπρίους. Το όραμα θα έχει πολλές διαστάσεις. Είναι σημαντικό να οικοδομήσουμε μια πολιτεία με κοινωνική ευαισθησία όπου να υπάρχουν κοινοί στόχοι μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων όπως η ένταξη στην Ευρωζώνη και η δημιουργία μιας ισχυρής οικονομίας.

Έβδομον, στο μέτρο του δυνατού είναι σημαντικό για την Κύπρο να διαδραματίσει ένα ουσιαστικό ρόλο στην περιοχή. Η συμβίωση των Ελληνοκυπρίων Χριστιανών και των Τουρκοκυπρίων Μουσουλμάνων και γενικότερα η ανάδειξη ενός κράτους προτύπου μπορεί να συμβάλει στην εξυπηρέτηση ευρύτερων στόχων.

Research & Development Center - Intercollege