Νέα εργαλεία εξάσκησης πολιτικής

Είναι προφανές ότι σε διάφορα επίπεδα της διεθνούς κοινότητας, η Κύπρος αντιμετωπίζει σοβαρό επικοινωνιακό πρόβλημα.  Παρά το γεγονός ότι πρώτος στόχος του Σχεδίου Ανάν ήταν κατ΄ ουσίαν η αποενοχοποίηση της Τουρκίας και η διάνοιξη του δρόμου για έναρξη ενταξιακών συνομιλιών χωρίς μεταβολές στην πολιτική της στην Κύπρο, εν τούτοις σήμερα η Τουρκία δεν βρίσκεται στο ειδώλιο του κατηγορουμένου για το συνεχιζόμενο έγκλημα της κατοχής.  Η Άγκυρα πέρασε από τα ορόσημα 17 Δεκεμβρίου 2004 και 3 Οκτωβρίου 2005 χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα σε σχέση με την Κύπρο.  Επιπρόσθετα τις οποιεσδήποτε δεσμεύσεις έχει αναλάβει σε σχέση με την Κύπρο επιδιώκει να τις εξαργυρώσει με περαιτέρω ανταλλάγματα!

Επικρατεί ταυτόχρονα η εντύπωση ότι η Ελληνοκυπριακή πλευρά απέρριψε ένα κατ΄ εξοχήν ισορροπημένο σχέδιο και ότι δεν επιθυμεί να μοιρασθεί τα οφέλη της ένταξης και της «επανένωσης» με τους Τουρκοκύπριους.  Πέραν τούτου γίνεται λόγος για «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων: οι Τουρκοκύπριοι όμως απολαμβάνουν αρκετά από τα αγαθά της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ένταξης ενώ η κατοχή εξακολουθεί να υφίσταται.  Επιπρόσθετα, αρκετές φορές γίνεται προσπάθεια παράκαμψης της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώ κατά καιρούς διάφοροι κύκλοι αναφέρουν ότι η ένταξη της στην ΕΕ πριν από τη λύση ήταν λάθος.

Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα, διαθέτει τεράστιους πόρους, και έχει στρατηγικούς συμμάχους, οι οποίοι δεν αντιστρατεύονται τα Τουρκικά συμφέροντα – αντίθετα τα προωθούν, ανεξάρτητα εάν παραβιάζονται αρχές δικαίου.  Θα μπορούσε επίσης να λεχθεί ότι η Κύπρος εν πολλοίς αδικείται και παραμερίζεται επειδή είναι μικρή.  Αναμφίβολα υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτή την αξιολόγηση.  Θα ήταν όμως απρονοησία και μέγιστο σφάλμα εάν δεχθούμε αυτό ως απόλυτη αλήθεια.  Θα πρέπει να γίνει η συναφής αξιολόγηση, κριτική και διόρθωση.

Στο σημερινό διεθνές περιβάλλον, πολιτική δεν ασκούν μόνο οι κυβερνήσεις.  Και η επιρροή δεν είναι μόνο αποτέλεσμα κυβερνητικών ενεργειών.  Υπάρχουν πολλοί «παίχτες» στη διεθνή σκακιέρα: κόμματα, ΜΜΕ, οικονομικοί παράγοντες, ακαδημαϊκά ιδρύματα και κέντρα ερευνών, εργοδοτικές οργανώσεις, συντεχνίες, πολιτιστικοί και αθλητικοί φορείς, μη κυβερνητικοί οργανισμοί, και ούτω καθ΄ εξής.  Το νέο σύστημα είναι διαφοροποιημένο.  Ιδιαίτερο ρόλο ασκούν τα ακαδημαϊκά ιδρύματα, τα κέντρα ερευνών και τα ΜΜΕ.

Ζούμε σε μια εποχή όπου η εικόνα είναι καθοριστικής σημασίας.  Ανεξάρτητα από ψηφίσματα και αρχές, αν δεν χρησιμοποιούμε συστηματικά και στρατηγικά τα επικοινωνιακά εργαλεία της σύγχρονης πολιτικής δεν πρόκειται να κερδίσουμε μάχες που μετρούν.

Σε αυτό τον τομέα η πλευρά μας δεν έχει πολιτική.  Οι προσπάθειες που γίνονται ή / και σχεδιάζονται από μη κυβερνητικούς φορείς δεν έχουν τη στήριξη που θα έπρεπε όλα αυτά τα χρόνια.  Αντίθετα, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μια χώρα με μεγάλους μηχανισμούς, εν τούτοις κατανοώντας τη σημασία αυτών των μοχλών πράττει ότι είναι δυνατό σε σχέση με την προώθηση απόψεων και θέσεων που συνάδουν με τους στόχους της και σε Ευρωπαϊκό έδαφος αλλά και στις ΗΠΑ.

Είναι σημαντικό να αξιολογήσουμε πόσες υποτροφίες δίνονται για Τουρκικές σπουδές, πόσα συγγράμματα γράφονται για την Τουρκία, πως εξυμνείται ο ρόλος της χώρας αυτής και πώς προωθούνται οι Τουρκικές απόψεις σε διάφορα θέματα περιλαμβανομένου και του Κυπριακού.  Και ενώ θα έπρεπε από Ελληνοκυπριακής πλευράς να υπάρχει μια ολοκληρωμένη πολιτική έστω με τους περιορισμένους πόρους αυτό δεν γίνεται.  Αυτό δεν είναι έλλειμμα μόνο της σημερινής κυβέρνησης – αυτό το έλλειμμα παρατηρείται διαχρονικά.  Πέραν τούτου και ενώ στα κατεχόμενα λειτουργούν αρκετά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ένα μάλιστα εκ των οποίων το «Πανεπιστήμιο Ανατολικής Μεσογείου» έχει καταφέρει να εισέλθει πανηγυρικά στο European University Association, από την πλευρά μας δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία αξιολόγησης και ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων.  Ο νοών νοείτο.