Η Δημογραφική Απειλή για τον Κυπριακό Ελληνισμό

Η Δημογραφική Απειλή για τον Κυπριακό Ελληνισμό

Μετά την Τουρκική εισβολή το 1974 και το εθνικό ξεκαθάρισμα που επιτελέσθηκε η Άγκυρα άρχισε σταδιακά αλλά μεθοδικά να εφαρμόζει μια πολιτική εποικισμού. Ο στόχος ήταν προφανής: θα οδηγούσε σταθερά στη δημογραφική αλλοίωση των δεδομένων στη Μεγαλόνησο με απώτερο στόχο πρώτα την Τουρκοποίηση του βορρά και μεταγενέστερα τη δημιουργία συνθηκών ελέγχου ολόκληρης της Κύπρου.

Για τους Ελληνοκύπριους η δημογραφική απειλή είχε γίνει κατανοητή από τα πρώτα χρόνια της εισβολής και της κατοχής. Στις ομόφωνες προτάσεις του Εθνικού Συμβουλίου το 1989 ο εποικισμός αντικριζόταν ως κατ΄ ουσίαν ένα μείζον θέμα ασφάλειας. Στην πορεία του χρόνου η δημογραφική αλλοίωση εξελίχθηκε και εφαρμόστηκε με βάση τα Τουρκικά σχέδια. Η πρόσφατη απογραφή πληθυσμού στα κατεχόμενα, και τα τεκταινόμενα που καταγγέλλονται ακόμα και από Τουρκοκυπριακές εφημερίδες, πιστοποιεί το γεγονός ότι η Τουρκική πλευρά εργάζεται προς τη δραστική αλλοίωση των δημογραφικών δεδομένων στην Κύπρο. Μέχρι πρόσφατα θεωρείτο ότι στην κατεχόμενη Κύπρο διαβιούσαν περίπου 90.000 Τουρκοκύπριοι, 130.000 έποικοι και 40.000 Τουρκικός στρατός. Με βάση την πρόσφατη απογραφή ο de-facto πληθυσμός στα κατεχόμενα ανέρχεται στις 264.172 χωρίς τον στρατό κατοχής. (Η Τουρκοκυπριακή ηγεσία ισχυρίζεται ότι 47.000 είναι ξένοι εργάτες [προφανώς Τούρκοι], 26.000 Τούρκοι φοιτητές και 3.000 [άλλοι] ξένοι φοιτητές). Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 1996 ο πληθυσμός ανερχόταν στις 201.000: αυτό συνεπάγεται μια αύξηση 31% σε δέκα χρόνια.

Υπογραμμίζεται ότι η οικονομική αναθέρμανση στα κατεχόμενα όπως επίσης και η απασχόληση Τουρκοκυπρίων στις ελεύθερες περιοχές συνέβαλε στην περαιτέρω ενίσχυση του ρεύματος Τούρκων εποίκων στα κατεχόμενα. Υπάρχουν ήδη μελέτες από τις οποίες προκύπτει ότι υπάρχει υποκατάσταση των Τουρκοκυπρίων που εργάζονται στις ελεύθερες περιοχές από Τούρκους της Ανατολίας.

Είναι προφανές ότι βρίσκεται μπροστά μας μια δημογραφική απειλή η οποία πρέπει να αντιμετωπισθεί. Η Τουρκία εξακολουθεί να προβαίνει σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια διαφοροποίησης της σύνθεσης του πληθυσμού της Κύπρου παράλληλα με την προβολή της θέσης ότι το πρόβλημα είναι η απομόνωση των Τουρκοκυπρίων καθώς και ότι είναι οι Ελληνοκύπριοι που ευθύνονται για τη μη λύση.

Μπορεί κάποιος να μπει στον πειρασμό και να τονίσει ότι με την υπογραφή του Σχεδίου Ανάν δεν θα υπήρχε αυτό το πρόβλημα. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Το Σχέδιο Ανάν κατ΄ ουσίαν νομιμοποιούσε όλους σχεδόν τους εποίκους και ταυτόχρονα άνοιγε την πόρτα διάπλατα για τον περαιτέρω – νόμιμο πλέον – εποικισμό της Κύπρου. Η Τουρκία (δια του Πρέσβη Ζιγιάλ και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ταλάτ) ζήτησε και πήρε συγκεκριμένη ρήτρα για το «δικαίωμα» των Τούρκων πολιτών να εγκαθίστανται στην Κύπρο 17 χρόνια μετά από τη λύση ή ενωρίτερα εάν η Τουρκία εν τω μεταξύ καταστεί μέλος της ΕΕ. Το ερώτημα είναι απλό: Είναι εφικτή η συμβίωση των Ελληνοκυπρίων με τους εποίκους και αποδεκτή η έλευση (περισσότερων) Τούρκων στην Κύπρο;

Η Κύπρος θα πρέπει επιτέλους να αποκτήσει μια δημογραφική πολιτική. Ήδη υπάρχει το θέμα της μείωσης των γεννήσεων και συνεπώς ελλοχεύει ο κίνδυνος της δημογραφικής συρρίκνωσης του Κυπριακού Ελληνισμού ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται ο Τουρκο(κυπριακός) πληθυσμός. Εάν είναι δύσκολο να αλλάξουμε τα δεδομένα της συμπεριφοράς των νέων ανθρώπων, δηλαδή εάν (και πότε) θα παντρεύονται και πόσα παιδιά θα αποκτήσουν, τουλάχιστον ας υπάρξει μια δημογραφική πολιτική δια της οποίας θα ενισχύεται ουσιαστικά ο θεσμός της οικογένειας και η τεκνοποίηση και θα ενθαρρύνεται η έλευση συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων στην Κύπρο.

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν μόλις αυτή την βδομάδα περιέγραψε τη συνεχή μείωση του Ρωσικού πληθυσμού ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα του. Σημειώνεται συναφώς ότι περί τα τέλη της δεκαετίας του 1940 ο Χριστιανικός πληθυσμός του Λιβάνου ανερχόταν περίπου στο 70% και ο Μουσουλμανικός στο 30%. 60 χρόνια αργότερα τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί.

Research Center - Intercollege